شبها را به احترام سرنوشت  شمردم

و تو خواب بودی

ستاره ها را بر دستت سپردم

خواب بودی

من بر چشمان غبار آلودت

در آن شب بارانی

اعتماد کردم

تو بی قرار بودی

حتی در تحویل سال

که به ذوقش

قناری آواز  سرداد

تو خواب بودی

 

 

 

 

 

باز شبی خوابت را دیدم

باز شبی راز دلت  را چیدم

باز آسمانی پر ستاره دیدم

باز به رویایی دوباره رسیدم

باز یک قصه زمانه بودم

بی تو اسیر و پروانه بودم

باز یک فریاد نرسیده به فریاد دلم

هزار حرف نگفته ماند در یاد دلم

بی تو هرگز

چشم هایم بسته می شود

خسته می شود

وقتی بی تو قرار است

به همه لبخند بزند

حرفهایم را بهباد

چشم هایم را به خاک

می سپارم

ریشه می دهد

رشد می کند

دوباره می بیند

چشم هایت را

تو مرا

وقتی که یادت  در نگاهم  شعله می زد

به پا بوس باران بردی

چشم هایم را بردی

پاهایم را ببر

باز با تو می آیم

اما بی تو هرگز نمی بینم

چشم های آبی باران را

دشت های سر سبز گلستان را

زندگی را با تو

اولین بار با تو آغاز کردم

دیدن یک شب پاییزی را...

 

 

 

قصه دیگر تموم شد پدر بزرگ رفت و از دنیای ما رنجور شد

ستاره سر به زیر شد

ماه پشت ابرها پیر شد

هوا خیلی دلگیر شد

اشک آمد

خنده چه بی دلیل شد

با رفتنش حتی گل از باغچه دیگر سیر شد

ره روان

می دانم

اما دیدنت تا همیشه حرام است

می دانم

شب دراز

چشم تو باز

می دانم

اما همیشه نگاهت به نگاه حسن خطاست

می دانم ...

ای آسمان ببار

که دریا دلش گرفته

ماهی ها تشنه

گل ها پژمرد

و من...

پر از هوای گریه

ای آسمان

من کوچه ی عشق سوخته

سقف محبت فرسوده

دیوار صداقت ریخته

ببار

 

تا که دنیا پاک شود

عشق پیدا شود

تا کوچه بوی باران

بوی ریحان دهد

ببار

که گودی دستانم در انتظار باران اند .

آخرین  دیدار
ایستادی خندیدی
در سکوت ناگوار
نه تو از کوچ پرستوها گفتی
و نه من از گریه شمع ها
مث آب یخ زده
تا که خورشید رسید
هر دو آب شدیم  
افسوس
از همان لحظه بی ما شدیم

خبر بدید
خبر بدید به یارم
بگید دیونه وارم
از اون روزی که رفته
همش چشم انتظارم
شب و روزم سیاهه
همش گریه و آه
بهش بگید بی وفا
جدایی حدی داره

دلتنگی هایم  را به حرمت سکوتت
به پای پنجره می نشانم
و بهامید آمدنت
قصه آرزوهایمان را
به گوششان زمزمه می کنیم
بیا
زودتر  بیا
که قصه هایم دارد تکراری می شود

ای تبسم امید
در لابلای این کوچه های تنگ
که پر از جای خالی قدم های توست
فریاد می زنم
دست های یت را دوست می دارم

 

 

دیگر به چه رویی
به آسمان خیره شوم
به ماه بنگرم
تو را صدا زنم ؟
وقتی که می دانم تو هنوز در خوابی

 

 

آری
تو دلت دریاست
و من
مرواریدی کوچک
میان
آن همه ماهی رنگارنگ

 شعر از فاطمه اله ورنی